Podróż z Poznania do Gdańska...

zamierzałyśmy jechać od razu do Malborka, ale nie mogłyśmy sobie odmówić zwiedzenia zamku w Radzyniu Chełmińskim, obok którego przejeżdżałyśmy. W tym momencie miałyśmy świadomość tego, że zamku w Malborku już nie zdążymy tego dnia zwiedzić, to i przestałyśmy się śpieszyć.

Sam zamek, pierwotnie drewniany, został zbudowany około 1234 roku. Na początku XIV wieku, przez 30 lat przebudowywano zamek na murowany. Przez następne lata a nawet wieki zamek miał burzliwą historię, tak jak burzliwe były dzieje naszej historii, był zdobywany, przechodził z rąk do rąk, raz polskich raz niemieckich i tak nastał rok 1772 zamek kiedy to uległ częściowej rozbiórce a z uzyskanej cegły zostały wzniesione w mieście domy i ratusz. W 1837 roku wstrzymano prace rozbiórkowe. 

Zamek został zbudowany z cegły na planie kwadratu. Składał się z czterech dwupiętrowych skrzydeł połączonych ze sobą na rogach czterema basztami o wysokości 36 metrów, na dziedzińcu znajdowała się studnia. W zachodnim skrzydle z wyjściem na fosę umieszczona była wieża ustępowa. W północno-zachodniej części dziedzińca znajdowała się ośmioboczna wieża sygnalizacyjno-obronna. Wjazd do zamku głównego prowadził przez zwodzony most i bramę w skrzydle południowym poprzedzony dwoma przedzamczami. Do naszych czasów zachowały się potężne ruiny zamku częściowo zrekonstruowane i zabezpieczone jako trwała ruina. 

do Malborka dojechałyśmy pod wieczór, rozbiłyśmy namiot na pobliskim polu namiotowym i poszłyśmy coś zjeść. Z niepokojem obserwowałyśmy chmury na niebie, które wieczorem przyniosły niewielkie opady. Od rana gęste chmury nie wróżyły ładnej  pogody, dla nas najważniejsze było aby nie padało. Niestety z deszczem w ciągu dnia było różnie a po południu rozpadało się już na dobre i zrezygnowałyśmy ze zwiedzania jadąc od razu do Gdańska. 

do południa zwiedzałyśmy Zamek Malborski. Zwiedzanie zajęło nam ok 5 godzin zamiast planowanych 3.5h, ale było warto. Wybrałyśmy opcję zwiedzania z audio zamiast z przewodnikiem i to dało nam pewną swobodę i nie musiałyśmy biegać za całą wycieczką.

Wczesnym popołudniem, po obiedzie, wyjechałyśmy na  trasę wspomnianego szlaku mennonickiego. 

Pierwszy postój był w Królewie Polskim. To mała kolonia, nawet nie wioska, więc i na mapie Kolumbera nie udało mi się jej zaznaczyć, stąd w jednym punkcie z wioską Szaleniec. 

W Królewie Malborskim można zobaczyć kościół neogotycki pw. św. Mikołaja z krzywą wieżą.

Kościół wybudowano w roku 1468 w miejscu poprzedniego, zniszczonego w wojnie 13-letniej. Świątynia nie miała szczęścia do wież, pierwsza 6 metrowa miała błędy konstrukcyjne i pomimo kilku poprawek została w końcu rozebrana w 1816 roku. Nowa wieża, z 1820 roku, też została rozebrana. Kolejna postawiona w 1839 roku  boryka się z problemami technicznymi i ciągle ulega przechyleniu. Powodem mogą być  mało stabilne grunty. Na tych terenach budowano na ogół wieże drewniane lub do połowy z cegły, a następnie drewniane. Kościół wpisany jest do rejestru zabytków. Na pobliskim cmentarzu znalazłyśmy pierwsze dwa groby mennonickie. 

w Szaleńcu mogłyśmy zobaczyć pierwszy z mennonickich cmentarzy. Założony został w końcu XVIII w. Zachowało się kilkanaście okazałych, pionowych stel z dobrze widocznymi napisami i ocalałymi elementami dekoracyjnymi o bogatej symbolice. Najstarszy z nagrobków pochodzi z początku XIX stulecia. Cmentarz był czynny do 1945 roku.

.Rozgart to kolejna wieś ze śladami architektury osadnictwa "Olęderskiego". We wsi znajduje się kilka bardzo ciekawych budynków drewnianych, jeden z nich z wystawką podcieniową zdumiewa swoim wiekiem, gdyż wybudowano go w 1749 roku. Prócz domów przy kościele znajduje się również stary cmentarz pomennonicki, jednak nieco zaniedbany.

Dom z wystawką podcieniową jest zdumiewający ze względu na swój wiek. Wybudowano go w 1749 roku. Data roczna budowy domu została zawarta na niezwykle ozdobnie kutej z żelaza chorągiewce wiatrowej. Powstały budynek reprezentuje typ dużych wiejskich budynków mieszkalnych z charakterystycznym podcieniem, które pojawiły się na Żuławach Wiślanych i ziemiach polskich wraz z falą osadnictwa mennonickiego i olęderskiego z XVI i XVII wieku. Na jego przykładzie można wykazać dwie spełniane funkcje. Cześć zasadnicza domu była typowo mieszkalna, podczas gdy podcień i poddasze pełniły funkcje spiżarni. Należy zaznaczyć, że domy podcieniowe charakteryzowały się znaczną powierzchnią użytkową na parterze, jak i skrytym pod jego potężnym zadaszeniem. Z elementów architektonicznych, zastosowanych w tym domu, na uwagę zasługują filary podtrzymujące podcień i rysunek konstrukcji szachulcowej, odrzwia prowadzące do wnętrza domu, okna i okiennice, a także samo wnętrze, zrealizowane z wykorzystaniem wielu elementów drewnianych. (za internetem).

Nieopodal znajdował się jeszcze jeden dom z zabudowanym podcieniem, został wybudowany w drugiej połowie XVIII wieku. W XX wieku zamurowano podcień i dokonano przebudowy domu. 

Przy kościele znajduje się kolejny cmentarz mennonicki. 

 i ostatni ze zwiedzonych cmentarzy, XVIII wieczny  W Markusach.

 Cmentarzowi nadano plan prostokąta. Jego obrzeża porastają stare okazy lip. W części zachodniej zachowały się dwa ceglane filary z połową bramy z kutych żelaznych elementów. To sugeruje, że niegdyś mogła biec przez teren cmentarza aleja wzdłużna. Na cmentarzu zachowały się liczne tumby nagrobkowe. Jest ich kilkadziesiąt. Najcenniejszy zbiór nagrobków obejmuje nagrobki typu cippus z nadbudową w postaci czworościenego, zwężającego się ku górze obelisku oraz dwóch stel. Cały ten zbiór nagrobków, ustawiony w jednej linii, związany jest ze znaną rodziną mennonicką Klaasen. Należy przy tym zaznaczyć, że nagrobki są bogate w dekorację oraz treści epigraficzne. W innych rejonach tego cmentarza znajdują się inne przykłady stel o ciekawych walorach estetycznych. ( internet)

I tak sobie jechałyśmy..... Stwierdziłyśmy, że wypadałoby zobaczyć jakieś domy podcieniowe, bo cmentarzy już się naoglądałyśmy. Niestety nagłe załamanie pogody i ulewa sprawiły, że będąc pod Elblągiem zrezygnowałyśmy z dalszego zwiedzania i obrałyśmy kierunek na Gdańsk. Może to i dobrze, bo wielki korek do samego Gdańska sprawił, że jechałyśmy jakieś 3 godziny. 

 I w ten sposób dotarłyśmy do Gdańska w miłą gościnę do Krysi. Następnego dnia, po śniadaniu pojechałyśmy do centrum, aby pokręcić sie po mieście. Akurat trwał Jarmark Dominikański więc atrakcji było sporo. Nas najbardziej zaintrygowało koło widokowe czyli inaczej mówiąc diabelski młyn. Widoki na Gdańsk były wspaniałe, nie codziennie trafia sie okazja oglądania panoramy miasta z takiej wysokości. Nawet nasza Truskawka była zachwycona.

Po południu wróciłyśmy do domy aby trochę odpocząć przed główną atrakcją naszego wyjazdu czyli pokazem fajerwerków.